Înanolo,
Qaşo ez dikira li Tetwanê bimama çendekî, qismet, hatim di Rihayê re derketim. Tu zanî biçûkê malê me ez jî nola te, mazûban im. Mîvan tên darin jibo herdu birayên min. Seba karekî, suxrekî mecbûr li vir im çend ro ne û hîn tiştekî bêli tine.
Li ser girtin û desteserkirin û kuştinan bû mesele, jinekê şoreke ecêb kir îro, go: ''Sûc ku bazinê zêrî be jî ma wê kî destî xwe ke?'' Dibên Dostoyevski roman nivîsandiye, ka hele hevokekê bêje ji wê romana dostî xwe?
Eger tu ji niha ve ji panel manelan sar bûyî, Înanoloyê 27 salî teqez wê bêje ji min re behsa wêjeyê mekin, bila xeynî min binivsînin jibo wêjeyê filan. Dikenim. Gava dikenim yekî ji min ji min re dibêje ''dikenim''ekê veweşînê.
Ez ji nivîsê sar bûme lê ji blogan sar nebûme Înano. Me carê xwe daye nêv e, hema wisa zû dev jê berdim bêhna xwe bidim berdim tine. Dikim hinekî serê xwe bi bloga xwe re jî biêşînim. Min blog careke din vekir û ji xwendevanên blogê jî lêborîn xwest. Lê nola te gotî sosyal medya zihêr ziqum e. Hele a Kurdan ji a herkesî xerabtir e û herku dare ji berê xerabtir dibe. Nizanim, şukir me bêhtir xweşî dî sankî.
Înanolo, ka ji min re serpêhatiyeke xwe ya lîseyê binivsîne lo. Çi di bîra te de maye? Ez her tiştî ji bîr dikim hêdî hêdî, tu jî wer dibî?
Wextekê blogerekî silav û gulav dinivîsandin, loma.
Omeros
Omeros
