Înanolo,
Ew nameya tu behs dikî min jî sê çar royên berê xwend. Eynî ew hevokên te ji min re nivîsandine bala min kişand û min ev dera du sê caran li ser hevdu xwend. H.G. Wells ne neheq e, Joyce kî ye yanî, çi daye me, ji me çi dixwaze? Em ji çi re serê xwe ewqas pê re biêşînin? Li ser wêjeyê jî eynî tiştî difikirim. Xwe ewqas biwestîne û biêşîne, li ber çi li ser çi? Çend saetên te mane li vê dinê, îcab dike seba meriv mayînde be - ku ew jî tam ne bêli ye - meriv ji xwe ewqas dayînde be? Bi min em wêjehezên klasîk in û sibero dê bi me bikene. Li ser vê meseleyê serêşandin jî ji serê me zêde ye lê ne lazim. Ez ê her tiştî nêv hev xînim, naxwazim. Descartes gotîye ''Karmaşık şeylerin güzel olduğunu düşünmek insanların ortak yanlışıdır.'' Tu wergerîne.
Sê çar ro ne zêde zêde Mercan Dede guhdar dikim, herdu albumên wî yên DÜNYAyê. Van albuman tesîreke muhtemelen wê demdirêj be li ser min çêkirin Înano. Heta kirin ku ez hin qirarên nû bidim/bistînim.
Min Facebook, Twitter, Instagram girtibû, min bloga xwe ya perxudres jî girt. Fersend bi dest min keve ez ê xwe jî bigirim. Nizanim.
Ew enîya di kefan de a min e, bêwêne.
Omeros
