Berî îmtihana İnsan Hakları Hukukuyê nameya te gêhişt ber destên min. Ez dersê dişixulîm, min name xwe şûnde min nikaribû bala xwe bida dersê. Min di ber xwe de ji xwe re wer got, ê law min çi got vî kurkî xwe pê ewqas qeherand... Ji min re bû meraq, min vekir nameya xwe jî du sê caran xwend. Li ser fikirîm jî. Wanî wisa wext çû.. Ku ez noteke hindik bistînim, sûcdar tu yî welle.
Yekê, ji ber ku ev name ne û di nameyan de danûstandina du kesan heye, heqê yekî heye bêje behsa filan tiştî bike û qala bêvan tiştî jî neke. Eger çîrok bûya, eger rojnivîsk bûya yan eger helbest, çi zanim, ez jibo çi rabim tiştekî wisa ji te re bibêjim? Tu belkî nameyan jibo xwe dinivsînî lê tu ji min re dinivsînî, ez jî wisa: Belkî ji bo egoya xwe ya wêjeyî dinivsînim lê muxatab tu yî. Çito te go, ''tu her behsa nexweşiyê dikî ez aciz dibim'' min terikand û ez ne şaş bim min careke din di wê meselê de serê te neêşand. Ne minet e, heq e.
Sermesel, gava tu bi hûrgiliyan naveroka kitêban dinivsînî meraqa min a heyî dimire. Yek ji min re her tiştê di fîlimekê de bêje ez ê wê fîlîmê temaşe nekim. Loma min got, ku te nivîsand sînopsîsan binivsîne.
Xanimê rabû ji te re şîvek hazir kir û te go ''Bila xwê hindik be hinkî'', nikare bêje ''Ez çêdikim şîvê, tu nikarî bêjî 'bila xwê hindik be hinkî' Înano'' Heq û hiqûqa tehma devê te jî heye di wê şîvê de, ne tenê şîvçêkerina xanimê ye.
Min bêrîya biharê kirîye. Nizanim vê şevê nîşevê bêhna zadên kesk ji kû hat bîra min. Ku bihar bê jî ê me tim xem û xumamî ye. Hele li dengê Mihemed Şêxo, tu jî dibêjî qey tembûrê li dilê min dixîne yek jî. Xwe meqeherîne, behsa qehra bike ji min re.
Silav û gulavên beri ji Moskowê dane Washingtonê.
Omeros
