Nameya te ya ji dil û dirêj ez kêfxweş kirim. Tu dikî bêjî ma nameyên min yên berî vê ne ji dil bûn, na ne werga, ya herî jidil va dibû dibêm. Loma min John Berger danî hêlekê û min got ez li pismamê xwe vegerim hele.
Min berê tu tebrîk kiribûyî ser mezûnbûna te, careke din xêrli be. Aqûbet li min be dibêjim lê nanî min kete teyarê. Duhinî telefona min kirin ji mektebê, min mehekê ''uzaklaştırma'' xwar. Loma nikarim di îmtihanên bütan kevim. Va sala jî wanî ji kîsî min çû yanî. De ma royên Xwedê pir in, sal jî lo.
Gerek teqez tu van meseleyên vîza mîza û erasmus merasmusê li ser bloga xwe binivîsî Înano. Min berê jî gotîye, blog cîyê weşandina tecirbeyan e. Agahîyeke biçûk î meriv dibê qey kêrî tiştekî nayê û pir dil nake binivîse jibo yekî mina min î nezan re dibe find û fener. Yanî ez çira dibêm find û fener? Ew çi artîstî ye, dibe rêber û ronahî? Offff, em pir pêda darin lo, ez.
Eyba reş, fedîya giran min hîn Kobanî'ya Jan Dost nexwendîye lê wê du sê şorên min jî hebin ser vê meselê
Min belkî berê nivîsandibû, min Jan Dost di sala 2008'an de, li Stenbolê bi Mîrname'ya wî nas kir û ez bûm heyranekî wî yê ku qet terka wî nake. Piştî Mîrname'yê dostanîyeke me ya wer xweş li ser mailê çêbû. Pir paşê ez pê hisîyam ku ji hêla me ye û ustadekî devoka me ya Sirûcê ye jî.
Elbet herkes li gorî tarza xwe û dilê xwe yekî diecibîne, li ba min çi bigir heta ez bimirim kê pîrê edebîyata me Jan Dost be. Tesîra dilketina di salên ciwanîyê de heye bêguman di vê yekê de, lê ne tenê ew e: Mêrik rûdine li ser romanên xwe dişixule. Tehmûla xwe belkî bi kesî û tiştekî tine lê wexta meriv wî dixwîne, meriv dibîne ku bi sebr û sebat nivîsîye, bi detayên çûçik î tewrî çûçik re î serî xwe pir êşandîye.
Ji derdora me ya wêjeyî hin kesan heyranîya min ya bo Jan Dost zanibûn û çend caran di ser siyaseta wî re li wêjeya wî xistin. Ne heftûheşt, ne şeşûpênc, min li cem kesî berevanîya Jan Dost nekir, lê ez ji wê derdora wêjeyî tam sar bûm, min xwe dûrê da da da û nola te gotî, min go jehr têde be û vekişîyam ketim hindurê sarûnca xwe ya sar.
Jan Dost, çi wext dest bi nivîsîna romana Kobanî kir nizanim lê jiber ku ji Kobanîyê ye ji destpêka herbê ve şer şopand û demeke dirêj jî dokument top kirin. Wexta ez li ser hidûda Sirûc û Kobanîyê bûm car caran me di ser Viber'ê re ji hevdu re dinivîsand û min yek yek foto jê re dişandin.
Ji derdora me ya wêjeyî hin kesan heyranîya min ya bo Jan Dost zanibûn û çend caran di ser siyaseta wî re li wêjeya wî xistin. Ne heftûheşt, ne şeşûpênc, min li cem kesî berevanîya Jan Dost nekir, lê ez ji wê derdora wêjeyî tam sar bûm, min xwe dûrê da da da û nola te gotî, min go jehr têde be û vekişîyam ketim hindurê sarûnca xwe ya sar.
Jan Dost, çi wext dest bi nivîsîna romana Kobanî kir nizanim lê jiber ku ji Kobanîyê ye ji destpêka herbê ve şer şopand û demeke dirêj jî dokument top kirin. Wexta ez li ser hidûda Sirûc û Kobanîyê bûm car caran me di ser Viber'ê re ji hevdu re dinivîsand û min yek yek foto jê re dişandin.
Ez ne şaş bim behsa defterên xwe yên li Mehla Seyda mayî kiribû carê. Çinku tê bîra min, wexta ez çûmî Kobanîyê hîn şer giran bû û min xwestibû ez herim mala wan bibînim û defterên wî jî xelas bikim. Şervanên YPG'ê wê çaxê gotibûn ku li wan hêlan bombe û mayînên neteqîyayî hene hîn û ez bernedabûm. De, tu were li hezkirinê binêre, deftereke min jî di wê çûyîna min de li Kobanîyê wenda bûbû.
Dîsa carê ez û jineke ku jibo Washington Postê dixebitî li gundên Sirûcê çerx dibûn. Navî gund niha nê bîra min, li şerqî Sirûcê bû, tazîya şervanekî YPG'ê hebû li wir. Seba jinik fotografan bigire em çûnê. Qîzkeke çûçik î ku awirên wê tew ji pêş çavên min narin, xwe bi dawa dîya ve zeliqandibû li me dinêrî. Min bi dizî wêneyeke wê girt û ji Jan Dost re şand. Tazîya kê ye ne kê ye, derket ku şervanê hatîye kuştin hevalê wî yê zarlixî ye û cîranê wî ye. Gotibû ''Annnêêêê, ez nemînim'' Jan Dost, ma, roman nivîsî.
Xêncî wan fotograf û xeberdanên me yên li ser Viber'ê, jibo tarîx marîxên dîyar û bûyerên li hêla Sirûcê, min rojnivîskên xwe yên wan rojan jî jê re şandin. Nizanim, ku di wê romanê de bi qasî serî derzîyê jî faydeke min hebe, ezê pir kêfxweş bibim. Bes çû filîtî, redaksîyona wê romanê min nekir.. Careke din, min di şansê xwe yî wêjeyî de..
Rast, meseleya me ya ser Bavê Moro jî hebû. Wexta va şênîyê Kobanîyê gî hîn rabûn xwe li Sirûcê qelibandin ez û rojnamevaneke ji Şîlîyê li nêv Sirûcê digerîyan. Bi şev em pêş Camîya Ehmed Bîcanê re derbas bûn. Hewşa camîyê tije însan bûbû. Me bi çendekan re xeber da. Yekî go ''Şairek jî li vir e, wûn çira wî ra jî şorê nakin?'' Min jê rica kir û hema li wir ser Kobanî şi'rek li hev anî. Min video ji Jan Dost re şandibû, go ''Va wergî li Camîya Seyda bû..'' Hinek tiştên din jî li ser Bavê Moro gotibûn lê nêne bîra min. Rind e min video avêtîye ser YouTube, hinek wêne û videoyên min yên min wexta Herba Kobanîyê girtine ji nebalixiya min wenda bûne, dikim nakim nabînim.
Rind e em van agahîyan û nameyan jî diavêjin ser vir ne Înano? Bira nexweşîyek be nivîs me zû di tirbê ke, bira dermanek be nivîs me nû di dirbê ke. Wer nivîs.
Dem hebû, roman ji rastîyan wêdetir bû.
Dîsa carê ez û jineke ku jibo Washington Postê dixebitî li gundên Sirûcê çerx dibûn. Navî gund niha nê bîra min, li şerqî Sirûcê bû, tazîya şervanekî YPG'ê hebû li wir. Seba jinik fotografan bigire em çûnê. Qîzkeke çûçik î ku awirên wê tew ji pêş çavên min narin, xwe bi dawa dîya ve zeliqandibû li me dinêrî. Min bi dizî wêneyeke wê girt û ji Jan Dost re şand. Tazîya kê ye ne kê ye, derket ku şervanê hatîye kuştin hevalê wî yê zarlixî ye û cîranê wî ye. Gotibû ''Annnêêêê, ez nemînim'' Jan Dost, ma, roman nivîsî.
Xêncî wan fotograf û xeberdanên me yên li ser Viber'ê, jibo tarîx marîxên dîyar û bûyerên li hêla Sirûcê, min rojnivîskên xwe yên wan rojan jî jê re şandin. Nizanim, ku di wê romanê de bi qasî serî derzîyê jî faydeke min hebe, ezê pir kêfxweş bibim. Bes çû filîtî, redaksîyona wê romanê min nekir.. Careke din, min di şansê xwe yî wêjeyî de..
Rind e em van agahîyan û nameyan jî diavêjin ser vir ne Înano? Bira nexweşîyek be nivîs me zû di tirbê ke, bira dermanek be nivîs me nû di dirbê ke. Wer nivîs.
Dem hebû, roman ji rastîyan wêdetir bû.
Farîn
