28 Aralık 2016 Çarşamba

Xeyala qesta canê xwe dike

Omer, 

Îro îmtihana edebiyata kurdî ya klasîk hebû. Heşt pirs bûn û her pirs ji du sê pirsokan pêk dihat. Min got pirsok, welleh kêfa min ji vê peyvê re hat. Pirs zêde bûn, wek cara din. Lê rihet bû. Sibe îmtihana Araştırma Yontem ve Teknikleri heye. 

Ê law ka ez çi xweliyê li serê xwe bikim, kes bi xwendina zêde name mielim û pispor. Îro min û SERAYÊ dûrûm xwar. Bawer nakim min tî û birçî bihêle. 

Du edebiyathez ji vê blogê re zêde ne pismam, du serî di beroşekê de nakele. Tu ji xwe re bi hiqûqê dakeve, ez li vir têra te û xwe edebiyatê dikim jixwe. 

Îmana min ji Permutasyon û Olasilikê diçe. Mijarên Mat 2yê ne ne wisa? Mat 2 ya min pir xirab bû, kêfa min jî jê re nedihat. 

Wêne, erê wêne. Stêrka geş e. 

Îro min kevirek stend ji bo diya xwe ku dibêjin ji guatir, tansiyon û stresê re baş e. Firoşkar gote min tu kevir hilbijêre hîsên te xurt in. Dû re wek falnasekî got, taybetiyeke te ya lêkoleriyê heye, tu yekî hestiyar û dilşewat î, zû li ber tiştan dikevî. Gote min, rast e? 

Gelek caran xeyala heyata min an jî ya derdora min a piştî dînbûna min, mirina min, nexweşiya min, qezaya min di hişê min de diçe û tê. Wek min çarenûsa xwe ji niha ve diyar kiribe, wek hefsarê qedera min di destê min de be. 

Ew ê ku di pencereyê re li xwe dinere, ne ez  im. 

Înanolo