torên bi ta û benikên rengorengo li ser serê me vedayî, ji serê sikakê ta bi xwarê, çep û rast, camên bi neonan hûnayî, kaxezên ku bi ser dikanên li vî alî û wî alîyî dakirî: werinê werinê, erzanî xwe li vir danî! firsetên ku di binya me re çirrik in û di ser me re teyrok... ber bi serê min ve naçe ku hûn li ber vê kevin: çawa ku ez bêhna şadîyekê dikim, di cî de, wê pêla girs a ji pişta xeman qetîyayî tê dibêje çerp û kêlîya min a ku ji min heye ku a min e, stareya min e, ez tê de ewle me, li ser piştê li erdê dixîne, bi pê de dimîze û paşê dibe av û li erdê rast dibe. tu nabêjî çi, felekê ev xezeb da ber me û li me qederand? ez di ser milê xwe yê rastê re fitilîm û çav bi we ketim. eva we ya ku li ber newaya we herduyên pişt li dîwêr da reqsê, û qîjînî pê ket: bikêşe, abê, bikkkêşe. abê bi qurban. abê, kêşa. şîr hebûya, hema min ê bi ser gulîyên wê yên zerik de dakira. pêxwas û pîqut: li ber devê rîyekê, li nava kolanekê, fener û fanosên di êvareka zivistanî de jixweberî pêketî... xwezîya min bi wan zaran, bi wan weledan, ewên ku ca wan, ew ji pişt xwe virvirandibin û avêtibin dergûşên dûr ji ber vê xezeba felekê ya ku mehdê min fena leymûnekê guvaştiye. newa, mutrib û çeng: mift û belaş nebibûn berbû û peyv nedabûn nihurandin, ne?
B.A., Dawîn, 2016.
B.A., Dawîn, 2016.
