Zeman dibe, bila bîne zeman!

Înanolo,

Dizanim, te niha ji ber bersiva dereng xwe ji min qeherandiye lê ancax.. Keriyek karên min ketibûn ser hevdu, min hîn heta vê saetê jî kar bi seri nekirine, bes min got ''De dinya mirin têde'' û muzik vekir û li ber nameyê rûniştim.

Mukim Tahir guhdar dikim Înano, Bekçi Bakır, Tenekeci Mahmut, Kel Hamza û Kazancı Bedih.. Çend giregirên musiqiya Rihayê.. Ji nêv van giyan ez dibêm heta niha te tenê navê Kazanci Bedih bihistiye û tenê ew guhdar kiriye, ne? Ew navên min berî Kazancı nivîsîne giş hosteyên Kazanci ne, bi dengên xwe yên pir xweş xezelxanên mezin ên dewra xwe ne. Fuzulî, Nebî, Bakî û nizam kî kî bi hemû rêzikên dîwanên xwe li ser zimanên van in di stranan de. Me heye Zubêr Salihek, Sebahul Xeyreke Mela kiriye stran em sed carî guhdar dikin.. Ha, em heqê Reşid Sofî jî nexwin. Bes tu were tehma van xezelên musîqiya Rihayê ji min pirs ke: ''hüsnün senin ey dilber nadide kamer mi / hûri misin ey afet-i can yoksa beşer mi / gördükçe seni tazelenir sanki hayatım / sensiz bana bu can û cihan zerre değer mi'' De vê bixwîne û rûne mîna helbestnedîtiyan helbestekê binivsîne. Ne lazim.

Xuya ye tu ji xwendekariyê pir aciz bûyî Înano. Ka ez bi kû de herim lê? Neh sal in li zanîngehan êsîr û evdalê pola yekem im wer. Min pola duyem bidîta law carê. Qey wê dewam jî bihata. Hevalên min zanîngehek qedandin, yeke din jî bi ser xistin. Ji min re behsa her tiştî bike lê behsa royên bêpere ên xwendekariyê meke lo.. Çiqas rezîlî û feqîrî be jî xwendekarî, wexta ku karek dikeve dest meriya û meri nagêhîje ti tiştî ji tiştekî re wext namîne, meri pir bêriya wan royên xwendekariyê dike wele. Mesref ji berê pir pir zêdetir dibe, berîkê vala dibê ''Xwezi bi wan royên xwendekariyê..''

Min ew porê te yî zer bi dilê xwe yî din ve girêdaye, venabe jê Mîhrîban. Çiqas straneke xweş e lo ew jî, çiqas helbesteke dil diderizîne ye. Ez jî tim behsa muzîk û helbesta tirkî dikim ne? Ê law ne kurmancî ne tirkî ne xema min in lo. Dev jê berde Înano, em dîsa bi heftûheştûneha duzimaniyê nekevin. 

Guhê Zemên

Ez ji te re wêneyekî ku min di dolmişa Mêrdîn - Diyarbekirê de girtiye dişînim. Heyat ne ewqas dirêj e, û bi min niha em li dû tiştên pir boş, pûç û vala dikevin. Em ê bimirin lo, tuyê berî bimirî yan ez?

Silav û gulavên ketinê hîs dikin.

Omeros