Bi sê dengan bang dikim. Yek, wek Înan. Yek, wek Înano. Yek, wek Înanolo. Vê sibehê dîsa zû rabûm. Dikim her sibeh zû rabim. Tehma heyatê di sibehan de ye, yeqîn bik. Gava ku sibehan zû radibim, bextewariyeke bêpayan cardî xwe li min digire. Zarokatiya min tê bîra min. Li ser têxt. Em êvarê pir zû radizan, bi royê re şiyar dibûn. Melkesek di dêst diya min de, hewşê ji pelên daran dimalişt. Bavê min li ber hewadîsên serê sibê. Em li hêviya dengê datlîciyekî. Hingê min li gelek çîrokan guhdar dikir. Difikirim, xwezila ji xêra Xwedê re karibim sibehan bimeşim, bazdim, sporê bikim, lê parkeke me ya weke ya we ya Anıt Parkê nîne. Rewşa Anıt Parkı çi ye? Tu sibehan tê re dimeşî?
Gelek normal e ku her kes piranî tenê behsa girtina Zarok Tv bike. Ew a zarokan e çimkî û wer difikirim tesîra kanaleke zarokan li kurdî ji ya gelek kanalên me yên din ên îdeolojîk zêdetir e. Hêviya min ew e ku çend kanalên din ên zarokan vebin. Lê çawa? Nizanim. Daxuyaniyên çapemeniyê ji bilî daxuyaniyê her tiştê din didin xuyanîkirin. Berê jî pir dirêj dikirin, niha jî pir dirêj dikin, piştre jî dê pir dirêj bikin. Heyata me seranser bûye dirêjeheyat, nameyên me seranser bûne dirêjename. Lê heye ku temenê me jî bibe dirêjetemen? Ê min ez zêde nikarim li daxuyaniyan guhdar bikim, xewa min tê. Ma xewa te jî nayê? Gelek caran hest pê dikim ku ez ê zû bimirim û ji vê dinyayê bar bikim qeraxa dinyaya din. Beriya ku bimirim ji te re muzîkekê dişînim, guh bidêrê: Great Masters of the Oud A tribute to Nasser Shamma.
 |
| Çiriya Pêşîn 2016, Mêrdîn. |
Duh bi şev hevalan re gava çûm Leylan Cafeyê rastî Kawa hatim. Me rûnişt hinekî behsa te û Brûsk û blogê kir. Çawa ku cara pêşî min pê re bîrayê vexwaribû, cardî min rahişt qedehek bîra vexwar. Du sê carên dawîn ku min li Leylanê bîra vexwariye, bîraya wan hinekî sivik ji min re tê. Di esasê xwe de bîra hinekî din tîrtir e û girantir e. Nizanim çima wiha ye. Qala dosyeya xwe ya haikuyan kir. Di nava çend hefteyan de divê derkeve. Hinekî zeîf bûbû Kawa, kengî wî dibînim zeîftir dibe. Li ser Ulyssess hêj dixebite. Sed carî wê diguherîne, ji nû ve werdigerîne. Bi rastî tiştekî ecêb e ku însanek seranserê heyata xwe terxanî karekî bike. Hezkirin û hewes tiştekî cuda ye. Piştî bîrayê, ez piçikekî giran bûbûm. Hatim malê û min li belgefîlma Slavoj Zizek temaşe kir. Însanekî manyaq e, xwe dizane şêrîn bike û biaxive. Ferhad Pîrbal bi hereketên xwe, xwe dişibîne wî. Çimkî carekê ji min re gotibû ku wek fîlozof herî pir ji wî hez dike û di tesîra wî de maye.
Ez jî dirêj nakim. Çimkî te bersiva pirsên min nedaye û niha tiştek bîra min ji te re qal bikim û bipirsim. Lê tu bersiva pirsên nameya min a borî bidî, ji bîr nekî.
Bimîne di xêr û xweşiyê de.
Înan
