Ez nizanim ji çi ye samîmiyeta di nivîsê heye de tine di axaftinê de. Axaftin tim tamsarkî tên bi min, axaftin tim kêm, axaftin tim qels. Ro bihata, deng ji dinê derneketa, ne dev û guh, tenê çav bi me lazim bûna. Yan tiştekî din, jiyanê bi nivîsandinê dest pê bikira û însanan pir paşê axaftin bidîta. Hey la ev dev e, û tiştên em dinivsînin jê derdikeve. Nizanim.
Înanolo, Mêrdîn 2016 |
Silav û gulavên nêzî te.
Omeros