Duhinî dû nîvro, min cilên xwe yî reş î xweş li xwe kirin, solê xwe yî reş pê kir, çenteyê xwe yî reş li ber piyê xwe xist û derketim çûm ser gora Şêrgele. Min fularek jî li stûyê xwe gerandibû lê fular bi qasî li Mem Jan tên li min nayên, loma min di nivî rê de fular danî xist çenteyê xwe. Min carna ji bo keçikên nazik û nazenîn jî xwe ewqas nexemilandiye, lê sirf ji ber ku şairê dilbidaxçûyî pir qeşeng bû û ji bedewiyê hez dikir, min got ez wisa çeleng herim ser gora wî. Li taliya mêrzel e tirba wî, wexta ez gêhiştimê ro li esir bû, min dît xwîşka wî Necla Akay jî tenê ye rûniştiye li ber serê wî. Min merheba lê da û ez rûniştim min fathek xwend. Paşê min û Necla Xanimê sohbet kir. Min nexwest ez pir li wir bisekinim, nizanim, kelogirî nebûm lê dîsa tirsiyam belkî. Ew kî bû digo, fikra dojehê ne, bes piştî mirinê nebûn min ditirsîne. Nebûn.. Nebûn ku ez îşev di malperekê de li wêneyekî wê bi-nebûn-bûnê rast hatim..
 |
| 30ê Cotmehê 2012 |
Bes behsa mirinê bikim lê jiyan jî ji mirinê ne çêtir e niha Înano: Ne ji ber nebûna înternetê em dikin ji ber gemarê bimirin. Bîna genî bi ser Diyarbekirê ketiye, heta ne mecbûr be meriv naxwaze derkeve bimeşe. Şaredariya partiya kurdan dibê ''Walitî nahêle em çopan top kin..'', walitiya dewleta tirk jî dibê ''Şaredarî naşixule..'' De were vê meselê ji hev derxe safî bike. Meriv ji heyatê sar dikin.
Naxwazim zêdetir binivsînim, ne li nivîsan lê herim li wêneyên Brusk Aryan girtine binêrim çêtir e. Brusk bila ji kerema xwe di wêneyan de navê xwe jî binivsîne, wek Înanolo û Omeros.
Silav û gulavên dê niha rabin sihenek mast bixwin.
Omeros