Kevnkiroş û Tiştnab

Înanolo,

Vê Duşemê îmtihanên min destpê dikin. Tirseke ku ev bû neh sal in her sal van çaxan diniqute dilê min, rûyê min tirş dike û min li sala yekem a zanîngehê dihêle, bêmane. Bi ''niqut''ê min xwest ez çi bêjim yanî, teşe nemaye di hevokên min de, tewş. Bes dixwazim derdê xwe derxînim ji xwe lê nizanim çi çito li hev bînim çend ro ne. Xulqê min teng bû û derketim balkonê dîsa Înano. Min dî kevnfiroşek ji wêde tê, di mejiyê min de ''eskici''. Ê law va nafiroşe ku, dikire, bila lêkolîner ji vir û wa bêjin ''kevnkiroş'' ji wan re. Aciz im, ji vê nameya ez dixwazim niha jê bibim jî. Çira ez ranakim xwe nafiroşim kevnkiroş? Li van deran herkes devoka xwe difiroşe. 

Kevnkiroş - Berfanbar 2016

Bise behsa tiştekî ku wê kêfî min xweş bike bikim. Apê Zinar, di sala 2008an de li ser bloga xwe behsa min kirîye: Nameya xortekî pir jîr. Wê çaxê navê min Bargiran Baran bû û nola her kurmancê ku nû dest bi nivîsandina bi kurmancî dikir zimanperest bûm. Zimanperestê ku wan salan dibêje qey ''xwendevan'', bi ''xandevan''ê tê nivîsîn. Xweziya bi min wê nezanîna nazenîn a rast. Bêmane nazenîn. Yek jî xortekî pir jîr çû, ma ji me re xortekî pir pîr.

Îro gava berê, wexta va nameya dihat nivîsîn, Şêxo Fîlîk hat mala xwe. Em dikin tev bimînin. Dibêm sonxi min yekî ji devoka xwe dîye, debir bi min re nabe êdî. Ez dikira ji vê malê û ji vî bajarî veqetiyama a rast, lê wê nigekî min her li vir be. Wanî çêtir bû herhal. Belkî piştî îmtihanan jibo wergera hin çîrokan, bi qafekî bêtengereng, herim mehekê li Tetwanê bimînim. Vê sermê vê zivistanê dibe ku ne ti aqil be lê ez im xwe nas dikim çê xerab.

Li paragraf û hevokan dinêrim, nizanim ji çi ye dibêm qey bi rastî jî dûzen mûzen nemaye bi min re. Ez jî nola te xwe didim ser ''tiştnab''ê: ''Tişt nabe, ewê bê duzen jî parçekî Omeros e.''

Silav û gulavên Şêxo li salonê bi tenê hiştîne û hatine name temam kirine.

Omeros