Payiz hatiye û min sar e êdî..

Merhaba Înanolo, 

Vê nameya yekem li mala xwe ya li ber devî Sûrê ye ji te re dinivsînim. Eyn nola gelek destpêkên min ên din, hevoka yekem kontrol dikim û ji dilê min tê ku hema jê bibim lê xwe didim zorê û xwe diavêjim hevoka duyem, sêyem: Înano, her tişt bi min wek dubareyê tê. Tiştekî nû tine. Ji van dubareyan nefret dikim lê xelasiya min jî ji dest tine. Lê dinêrim, bi van peyvên min niha nivîsandine, min berê jî eynî nola van hevokan tişt nivîsandine. Ji çi re wanî bûm, yan çima bi min wer tê, nizanim. Ji vê ''nizanim''ê jî hez nakim. Wek peyvekî xweşik î xelaskar xuya dike lê ne wisa ye, her tiştî xerabtir û tevlihevtir dike! 

Îlon 2016, Diyarbekir

Xulqê min teng bû, nikarim dewam dikim. Bi vê nameya xwe re, wêneyekê jî dişînim ji te re. Gava berê min li hundir kişand. Min dît, li pêş min dengekî dil dihelîne, jinek, stranek.. Figen Genç - Bülbülün Kanadı Sarı. Min girt û wêne girt. Deng di wêneyê de tine Înano, tenê jinik heye.

Te hay ji Brusko heye ma? Ew çi dike? Me li ser mailê xeber daye lê em rû bi rû neaxivîne hîn. Dizanim, ku em hevdu bibînin jî ez ê bi qasî ku jê re di mailan de diaxivim neaxivim. Hez nakim ji axaftinê Înano, hez dikim ji nivîsandinê, ew jî heta ciyekî.

Silav û gulavên payîz bi xwe re anîne, min sar e.

O. F. Baran