Înanolo,
Tu çi dikî, çitonî yî lo?
Min niha nihêrî min herî dawî di serê salê de dema ez bi vîrusa korona ketime ji te re name nivîsîye. Ez ji vîrusa korona filîtim, lê ji belayên wê çêkirine xelas nebûme hîn, lazim e ez nameyeke din binivîsim, ne?
Te terka blogerîyê kir û tu tam bûyî podcaster ha. Min beşa yekê ya Şor û Şorfiandinê pir eciband. Lazim e tu her hefte ser rojeva edebî, kulturî, û Kurdî tiştên wanî çêkî. Ewê ro bi ro meraqlîyên Şor û Şorifandinê zêde bibin ez dibêjim qey.
Eger tu halê min bipirsî, ji hêla sihet û saxlemîyê de ne ti hal e. Derbên vîrusa korona ne herhal, li dû wê bedena min wer rihet nekir û çû. Serîyan ji doktoran kêm nakim, derman kêm nabin ji ber devê min, lê çi îş e min fehm nekir, ji berê çêtir nabim, herku dare xirabtir dibim.
Min wanî xeyal nekiribû lo Înanolo. Li gor hesabên xeyalan, ew nexweşîyên niha di canê min de, gerek piştî min 50 teqle kir, xwe li min bigirtana, lê wan zaliman pir ecele kir pir. Emrê min hê çend û şeş e û ez behsa nexweşîyên kalan dikim law..
Ji nişka ve westiyam, taqeta min a nivîsînê niha heta vir.
Silavên dikin herin xwe çîşkî dirêj kin.
Farîn
