22 Kasım 2018 Perşembe

Bêmal

Merheba Farîn, 

Sê meh çêbûye herhal min ji te re nenivîsiye. Bawer bike min jî bêriya te nekiriye, min bêriya namenivîsînê kir û dixwazim wekî rojên berê ji te re binivîsim (heger cardî sersarî nekim). Belkî jî ev name bi qasî ku ji te re tê nivîsîn, ji min re jî tê nivîsîn. Qedera van nameyan jî ne dûrî ya rojnivîskê ye. 

Sê meh berê min çi dikir, nizanim, lê niha li malê me, name ji te re dinivîsim û di rewşeke normal de me. Diçim atolyeya hunera vîdeoyê, li fîlmên Kurosawa temaşe dikim û çawalêhato derheqê fîlmên wî de çend paragrafan lê dikim, redaksiyona kitêbekê dikim, ferhengekê ji bo ferhengeke din dixwînim û peyvên çend varyantî yên tê de tuneyî berhev dikim, Barthes dixwînim, radizim, radibim, cardî radizim, cardî radibim. 

Tu çi dikî, li ku yî, rewşa te çawa ye? Tu hînî bêmaliyê bûyî? Xwezî maleke te hebûya, carina ez dê bihatima lê razama. Gava dibêjin bêmal, Parîs tê bîra min. Min tu carî ewqas bêmal nedîtibûn. Marketek hebû hinekî li jora enstîtuyê, carina gava ez ji wê marketê derdiketim, çend bêmalên li hember marketê dirêj kirî destê xwe vedikirin û gazî min dikirin. Bin wan germ bû, li ser devên kanalan radizan û hewaya germ li wan dida. Carina dixwazim ji bo demekê ez jî weke wan li derve razim, lê hîn min ew cesaret nedîtiye ku vê bi malbata xwe bidim qebûlkirin û ji wan veqetim. Belkî piştî çendîn salan, kî dizane?

Înanolo