Merheba Omer,
Ez hêj neçûme Parîsê lê dikim ku sibê herime Stenbolê. Dîsa wek rêwingekî ketim ser van rêyan. Berî her rêwingiyê xem û hizn miheqqeq heye. Her tim em dibêjin bi rê kevin û biçin ji van deran, lê dilê rezîl wek nanê sêlê ye, geh halo ye, geh wilo ye. Hefteya din jî ez ê lêxim û biçim Parîsê. Heger min tiştên xweş dîtin ji xwe ez ê binivîsim, ger min nedîtin jî tu binivîse.
Wê rojê bi ber guhê min ket ku germiya Rihayê gihaştiye 60 derecî, min bi xwe bawer nekir, lê tu nabêjî rast bûye. Ma tu ne li Diyarbekirê bûyî lo? Te çi zû lêxist bo Rihayê? Tu jî di cihê xwe de nasekinî, roj û şeva te hev nagire. Heta cejnê jî ev der hênik bûn, êvarê em dicemidîn, lê piştî cejnê her çi bû dinya wer germ bû. Li gor gelek kesan û li gor diya min, ew hênikahiya Remezanê ji ber xêr û bereketa rojiyê bû. Ma ji bo çi Xweda di nava havînê de hewayeke hênik bi ser me de bîne? Mala te ava Remezan, her çiqas em rojiya te negirin jî. Niza' min ji te re gotibû heta niha tenê min nîv dan rojî girtiye? Bi rastî dibêjim. Deh diwanzdeh çêbûye herhal. Min got ez bigirim, lê piştî nîvro min rojiya xwe xwar. Te dî ji bo zarokan jî dibêjin, nîv dan rojî bigirin, du heb nîv dan wek rojeke sax be. Tevî vê jî min gelek ji remezanê hez dikir û min digot min rakin sihoran, hem sihoran min dixwar hem jî bi roj. De ka ev şeytanî li ku heye?
Piştî vê paragrafa jor min navber dayê û bi Birûsk re axivîm li ser telefonê, bi qasî nîv saetê. Gelek meh ketin navberê ku em bi deng qet neaxivîbûn. Me got belkî li Stenbolê em hev bibînin, lê ew ji wir vegeriyaye. Qey ku ew jî rojekê hat Parîsê, belkî em li wan deran hev bibînin. Birûsk dibêje ger tu çûyî Parîsê li ser Youtubeê kanalekê ji xwe re veke û ger û geştên xwe bi vîdyoyan nîşan bide, hem ji nivîsandinê rihettir e û hem jî bêtir balê dikêşe. Tu çi difikirî pismam? Ma rewaca nivîsê wekî berê nema?
Min digot belkî çend tiştên din jî ji te re binivîsim, lê min ji bîr kir Omer. Qey ne tiştên ewende muhîm bûn herhal.
Çiravêlk.
Înanolo
