Omer,
Tu dev ji kurmanciya gotina Descartes berde, piştî ku mesele hat fêmkirin, hewce nnake meriv pê bilebike. Em werin ser meseleya esas. Ez îro ketim îmtihana staj hareketliliği. Îmtihan wek a erasmûsê bi îngilîzî bû. Sed pirs hebûn. Îmtihan ne zehmet bû. Ji pirsên gramerê bêtir pirsên famkirinê bûn. Lazim bû ku tûrikê te yê peyvan hinekî tije bûya. Hin peyv hebûn ku min nizanibû an jî ji bîr kiribû. Kêfa min ji pirsên li gor metnan re hat. Xwezî îmtihan tenê li ser metnan bûya, ne îşê xweş dibû. Du metnên yek û nîv rûpelî hebûn. Yek li ser Leonardo da Vinci, yek jî li ser Sri Lankayê. Te dizanibû mamosteyê ressam ê da Vinci piştî wî dev ji ressamtiya xwe berdaye? Hê di destpêka perwerdehiya da Vinci de. Ka bêje, çiyê Sri Lankayê pir meşhûr e? Ez bêjim. Çaya wê pismam, çay wê. Dibêjin sirf ji bo çaya wê turîst diçin Sri Lankayê. Çayeke xweş û ji bo siheta însanan baş. Ka bê kengî derfeteke me çêbû em jî biçin çayeke Sri Lankayê vexwin. Hêviya min ji vê îmtihanê heye. Lê reqîbên min jî zor in, bi her du maneyan. Lê dîsa jî bila ji min bitirsin. Ka bila ez bi ser kevim, ez ê mehên havînê çi bikim û nekim li dewletan.
Vêca em werin ser meseleya te. Ka bêje ezbenî, te xêr e? Ji bo Xwedê, qedrê Xwedê kî te xêr e? Wê rojê ez hatim bloga te ya perxudresê lê derî girtî bû. Ka te gotibû ez ê êdî bloga xwe aktîf bikim û te bi kurdî û tirkî nivîs diweşandin? Herî dawî min nivîsên te yên tirkî xwendin, pir xweş bûn. Te qala rêwîtiya xwe dikir. Ka te rexne li me dikir û digotî me çima hûn pêşî zêde aktîf in û dû re pasîf dibin, radiwestin. Zû bloga xwe veke û me ji dîn û îmanê neke. Temam, te hesabên xwe yên sosyal medyayê girtine lê çi sûcê van blogên me hene? Ez ditirsim tu rojekê bêjî va ez berbend blogê jî digirim. Hadê dev ji blogan berde, lê tu çawa xwe digirî? Ev çi psîkolojike berbad e gidî. Ji kerema xwe bi vê psîkolojiyê ji min re nameyan nenivîse. Tehemula min ji vê re nîne.
Tu çûyî Tetwana Rengîn lê tu ji me re qala wir nakî. Ka derkeve li nav bazar û çarşiyên wê bigere, ji me re çavdêriyên xwe binivîse û em jî pê kêfxweş bibin û heger em rojekê li wan deran geriyan, em ê bêjin vayy be, Omero jî rojekê li van deran geriyabû, behsa vê çarşiyê, behsa vê dikanê, behsa vê avahiyê, behsa vê kuçeyê vê mizgeftê dikir û em ê li ber wan wêneyan bigirin û di rojnivîskên xwe de behsa wê yekê bikin. Ji min re behsa wan deran bike pismam, ên ku şûna pêyê te lê ne.
Seriyekî kefa du destan, ne ji kêfan, ne ji hêrsan.
Înanolo
