Tine tek bersiveke min ji heftê û heft pirsên te re. Ruhekî bifikire ku gava di kêfxweşiyê wer dibe jî dev ji her tiştî berdide, dihere xwe li melodramê digire. Li tenişt sîng û sepeta yarê bîlasebeb qurşînên heftniçikî li xwe dixîne yanî. Dielime ne Neteweyên Yekgirtî lê Neteweyên Yekbûyî mesela, lê elimiye çi ye neelimiye çi ye. Naxwazim peyvên ferhenga min zêde bibin Înano, dixwazim peyvên dizanim ro bi ro kêm bibin. Tu çîrokên surrealîst dinivsînî ya, rûne çîroka realîstekî li ber sûran jî binivsîne dibêm. Wisa mêrikek îşte, her roj hemû peyvên dizane dinivsîne diavêje dosyeyekê û derdixe her ro yekê dişewitîne. Gava peyv dişewite, ji ber ku bîra wî di qafê wî de ye porê wî dikizire filan. Bîne bêmane bi dereke din ve girêbide çîrokê: Serhildayên Helebê têk çûn. Nehat bîra te jî bîranînên George Orwell?
Werger werger werger lê wek ku dê ji nişka ve biqede ew jiyana boş û betal. Wek ku werger. Jêkin goştê canê me bi penseyê. Pense, min ev peyv ji bîr kiribû halbû, çima hat bîra min. Gotiye biwêj, nabêjî çima ew biwêjên heftheftkî bi gundan ve kelijîne? Em li bajarên Înano, biwêjên bajarî binivsîne ji min re ji kerema xwe. Bêje fena ku qerta meriv di bankamatîkê de bimîne û pere jî li ser meriv tine bin û dereke meriv pêde here jî tine be û meriv berê xwe bide Heftanînê. Mirin, xwîn. Kîs li cem te heye? Na ew ji bo çîrokê li cem min bû ne wisa? Kî mir ji kî.. Ssssssssssssssssssssssss.
Silav û gulavên min go yarê tembûr.
Omeros
