Salê

Înanolo,

Hat û çû, mîna dereweke bi qoç îro diqede 2016. Derketim, ji balkonê min li Sûrê nihêrî niha. Par, eynî di vê roya wê royê de ku 2015 dibir ber 2016an, gurmegurm bû li pişt van bedenan. Carê dengê çekên sivik ên şervanên YPSê, carê dengê çekên giran ên polîs û leşkerên dewleta tirk. Aşopeke şerî ye, naxwazim û ez ê li dû şopê nekevim zêde. Çinku tîr e dîroka me ya tarî, qey wê rokê ron bibe!

Cizîr, Adar 2016

Difikirim, ji 2016an wek ku tiştek neqewimîbe pir tiştek jî nayê bîra min a rast. Heta ez notên xwe nexwînim, ez nikarim behsa bûyerekê bikim. Bes tu bipirsî bêjî ''2016 bû çi di qafî te de?'' Niha dîrekt jêrzemînên li Cizîrê hatin pêş çavî min. Xwezila min ew parçek goştê bi diwêr ve zeliqîbû nedîta. Ne her carê lê yek caran ku ez şîveke bi goşt dixwim ji nişka ve tê bîra min bêmane. Ji Sûrê heta Sîlopyayê çûm her derê ya, min dît ku însan tenê ye Înano, însan tim tenê ye.

Nizam min xêr e vê sibê tevî ku îmtihan û ti kar jî tine ez bi xulqtengîyê ji xew rabûm. Derkevim derve, tiştekî bixwim û vegerim mal, rateqizim.

Ne-xêr û ne-xweşîyên bêkebanî, sersal.

Omeros