Omer,
Ev serê saetekê ye bi îngilîzî li soraniyê dixebitim hem ji bo ku soraniya min û hem jî ji bo ku îngilîziya min a heyî baştir bibe. Tu dibînî bê ev pismamê te çend zîrek e ku dikare bi derbekê re heft mêran bikuje û bi şînekê re sê miriyan hilîne. Hem teserûfa demê hem jî têgihiştineke zûtir. Heta deh rojên din filan îmtihana min a staj hareketliliği heye ku bi îngilîzî ye. Îmtihana îsal gelek zû dest pê dike. Ez gelekî poşman im ji ber ku vê serdemê li îngilîzî nexebitime. Heger di vê îmtihanê de bi ser bikevim ez ê vê havînê biçim li welatekî sê mehan stajê bikim di saziyeke fermî de. Dibêjin îmtihana stajê ji ya erasmûsê zehmettir e, îcarê a bi xêr. Par jî di îmtihana erasmûsê de bi ser ketim lê neheqiyek mezin li min hat kirin û heqê min hat sûîstimalkirin ji ber guhnedana mamosteyekî ku heta îro jî nehat û ji min re tek sebebekê jî negot. Xeyal û hêviyên min têk çûn wê çaxê, loma ez ê ji bîr nekim.
Ê te jî wextê îmtihanan e, ê min jî. Sibê îmtihana edebiyata kurdî ya modern heye. Îmtihana herî bi stres ev e. Ji ber ku her hefte herî kêm em ji du kitêban berpirsiyar in. Loma xwendekar pirranî naxwînin. Ez jî tenê wan kitêbên min berê nexwendî dixwînim. Lê ji ber ku zû ji bîr dikim û ji ber ku gelek pirranî ji bo zewqê min xwendiye, ne naverok tê bîra min ne jî nav. Ji ber vê jî mecbûren em xwe dispêrin notên dersê. Lê di notan de jî gelek tişt kêm û nîvco dimînin ji ber ku kitêb nayên xwendin. Axir, ez bawer dikim dê ne zehmet be.
Min nivîsên te yên tirkî yên blogê xwendin. Tu dizanî ku çend car e ji te re dibêjim tirkiya te ji kurdiya te qat bi qat çêtir e. Çêtirbûn li aliyekî, zimanê te yê tirkî ji kurdî edebîtir e. Baş tê bîra min ku di xeberdana me ya ewil a ser facebookê de (2011 filan bû herhal, ji kerema xwe wan axaftinên me berhev bike û ji min re bişîne, min du sê hesab vekiribûn û girtibûn, bila di bîra te de be) min ji te re gotibû kurdiya te hinekî qels e. Nivîsa xwe ya îro û ya wê çaxê bide ber hev, qet neguheriye. Ji ber ku ev mîrata kurdî pir zû li serê min bû bela, min wext çênebû û min di xwe re nedît biceribînim ka tirkiya min çawa ye, xweş dinivîsim an. Meriv bi çend zimanan zanibe divê bi wan zimanan binivîse da ku di wan zimanan de jî bi rihetî karibe alvêra xwe bike û bibe xwedangotin. Ziman ne xeml û rewşa malê ne ku meriv wan deyne quncikekê.
Îro min çîroka Selahattin Demirtaş xwend, sînopsîs.
Em ji silav û gulavê reviyan çûn ber xêr û xweşiyê, em ji baranê reviyan çûn ber mezrîbê. Ez î revrevok.
Înanolo
