Hez nakim ji heza hesûd. Ewa ku xwe di ser herkesî radigire, ewa ku xwe tenê zane dihesibîne, ewa ku di ser entelektueliya bi salan şûnde çêbûye re qerfên xwe bi zar û zimanê zarûzêçan dike. Ne şexs, hez bi xwe! Dikarim ji nivîskarekî hez nekim, dikarim top û tîran li berhema wî nivîskarî xînim jî, lê berê tinazên xwe nikarim bidim kesên ji dil û can ji wî nivîskarî yan ji wê berhemê hez dikin. Hevaleke min a ku di YPG-Jyê de bû û li Qamişloyê ji hêla DAIŞê ve hate kuştin, par berî here ji ber ku zanibû ez bi wêjeyê re eleqedar im ji min re helbesteke Occo Mahabad şandibû. Xwendiye û hez kiriye ji helbestê, rûniştiye di mesajê de nivîsandiye.. De meriv çawa pê bikene û bêje ''Occo Mahabad dixwîne... Kes nemaye çûye wî dixwîne..'' Kî ye kanon, çi ye qanûna diyarkirina em ji kîjan nivîskarî hez bikin û ji kîjanê hez nekin? Em tenê ne, xwendevan, ne nivîskar lê xwendevan, xwîner jî dibe ne? Û erê xwendin û xwendin û xwendin, piştre qirara herkesî ji xwe re.
Wextekê, berî hîn ew kanalana werin girtin, pir kesan qerfên xwe bi stran û klîpên di Damla TV û JIYAN TVyê de derdiketin dikirin. Ew jî li gorî min tiştekî şaş bû. Li gundan, li navçeyan, ji xêncî derdora qaşo-entelektulan gelek kes wan klîpan temaşe dikin û bi wan re govendê digirin yan digirîn. Êêê, em tenê ji stranên Kerem Sevinç û Mehmet Atlı hez bikin, jê wêde jî xerabreş! Belam, belama min serê min bixwe, nayê qebûl kirin. Lê em çi bibêjin jî wanî ye Înano, guhdarêd, temaşevanêd û xwendevanêd me yên ezîz, li hêlekê tim giraniya xwe didin wê derdora ku bi ro û şev entelektueliyê difiroşin. Di ber re tiştekî din jî dibêjim, ku rexnekirina populerîzmê jî bû tiştekî populer.. De herre ha, kî dikare me zevt bike, hinekan avêtiye erdê û fersend e jixwe, em jî pehînan li ser hev ewên ku li erdê xînin. Hukmê me li yên li jor me nabe yanî, na yanî.
Çavên min dişewitin Înano. Wer westek li ser min heye ku.. Eger dev ji kar berdim, ez ê du hefteyan tu karî nekim û tenê rakevim. Hisretiya çavên min xewa şevan lo Înano.
Ha, te hay jê heye? Ez dikim herim Ermenîstanê. Kovara Bar du xwendevanên xwe dikê bibe hêla Elegezê filan, loto ji min re jî lêket. Dikenim, ez herim wir jî ez ê ji hundir dernekevim ne? Wê edîtorên Kovara Barê bi sîlle û pehînan bi min kevin min reş û hêşin bikin welle.
Mihendizê me Brusko bi wêneyên nû hat blogê. Min xwe jê qeherandiye. Va mihendizê me yî qaşo me li ser sêri sond dixwarî ye, dikira saeta blogê çêkira.. Hîn jî nola berê şaş e saet. Eger ez keçikek bûma, min jê rica bikira, niha ji zû de ve çêkiribû saet ha! Lê tu, SERAYê bêje Înano, ez vê saeta şaş a blogê qebûl nakim, tuyê herî di ofîsên Googlê yên duwelên dûr re derkevî ez dibêm. Ya ez? Ji min bihewin lo.
 |
| Lîseya Sûrê |
Diqerimim li hundir malê. Diçim ber pencereyê, dibînim çend xort derketine ser suran, muhbet dikin virdekî wêdekî. Behsa keçkan dikin gelo, behsa dersan dikin? Wê kengî rojek were û hinekên nola wan, eynî li ser wan sûran, behsa çîrokên İnan Eroğlu bikin? Min hene omdî tinene xeyal.
Silav û gulavên bêriya Sirûcê kirine.
Omeros