Omer,
Di vê mijarê de wer xuya ye ku ava min û te di cihokekê re naçe û em ê li hev nekin ji ber ku kes ji yek û nîva xwe nayê xwarê. Rast e ku serbestiyet ne mumkin e di her karê komelî de lê ya ku em pê dadikevin ji kar wêdetir çalakiyeke şexsî ye ku her yek ji me li gor zewq û şiyana xwe ya şexsî dinivîse. Carinan çêdibe ku ne bi dilê me be tiştê ku em ji hev re dinivîsin, bes lazim e ku em ji bîr nekin her nameyek parçeyek ji şexsê me bi xwe ye, her nameyek hinekî jî em in. Tişt nabe, ev jî Înanolo ye.
Ez tu carî bi dûdirêjî behsa naverokên kitêbên min xwendî nakim. Heger te zanibûya ku ez çarîkeke naverokên kitêban jî nanivîsim, belkî te ev daxwaza ne xweş ji min nekira. Ez gelek caran hin aliyên naverokên van kitêban jî şaş dinivîsim, diguherînim, ji aliyê xwe ve hin tiştan lê zêde dikim wek berhemên folklorîk ku di destê her kesî de dibe berhemeke din, diguhere. Loma bila meraqa te kêm nebe, heger tu van kitêbên min gotî bixwînî, belkî jî tu bêjî, "law Înanolo behsa filan tiştî kiribû lê li vê derê behsa bêvan tiştî tê kirin." Û jixwe gava behsa wan berheman dikim, nîviyê wê nirxandin e.
Ezbenî, ê min ez aciz dibim. Ê min, ez aciz dibim gava yek daxwazeke bêhed ji min bike. Tehemula min nîne gava yek daxwazeke ne li gor dilê min bike. Bêhna min teng dibe gava yek daxwazeke ne li gor kêfa min dike. Li vir em filîman nakêşin ku sînopsîsan binivîsin. Em karekî fermî nakin ku têkevin nav endîşe û metirsiyê û loma jî kurt lêxin û kin bibirin.
Welehî mala te hezar car ava û spas ji bo wî dilê te yê tenik. Lê ji ber ku te kêf li min herimand carekê, heye ku ez êdî qet û qet behsa kitêban jî nekim û her tim nameyên kurt binivîsim. Lê ez niha kêfxweş im tabî, min ew nameya te ji bîr kir, û ez ê li gor kêfa xwe binivîsim... Her çi qas tu li gor kêfa xwe jî nenivîsî...
Înanolo
