Omerê çapik û çeleng,
Ê min, heta niha wek kaxezî min ji sê kesan re name nivîsiye û şandiye. Her sê kes jî di hepsê de bûn. Ewil, 2012-2013 filan bû yeqîn. Min pêşî ji Halil Dağ ê xwedanê Mezrecelîla kitêba helbestan re şand. Kek Xelîl şervanek bû ku cezayê muebbetê xwaribû. Kitêba wî ji weşanxaneya Lîsê derketibû. Gava min kitêba wî xwendibû, ma ne îşê kêfa min ji helbestên wî re hatibûn. Helbestên wî ji berhemên nivîskarên din ên girtî cudatir hatibû ji min re. Hingê min ew tehma helbestê tê de dîtibû. Ji ber ku min ewqas ji helbestên wî hez kiribû, min navnîşana wî ji Kawa wergirtibû û nameyek jê re nivîsîbû û şandibû. Min ew çax lîse dixwend. Wî jî ji min re nameyek nivîsî. Gelek kêfa wî hatibû. Ma dê çawa kêfa meriv neyê Omer, ku meriv nivîskarê kurdî be û xortekî lîseyî ji meriv re nameyê binivîse û tê de qala xweşiya berhemên meriv bike? Du sê caran me ji hev re nivîsî. Digot, dixwazim kitêbeke ceribandinan binivîsim. Pir meraq dikim ka gelo nivîsiye an. Digot, kurdiya min zêde ne baş e, min nû dest pê kiriye. Lê li gor destpêkê gelek baş bû. Lê ez ne dilsoz bûm herhal, çimkî êdî min jê re nenivîsî û min bersiva nameya wî ya dawî neda. Gelekî li ber xwe dikevim û meraq dikim, niha li ku ye û di çi halî de ye.
Kesê duyem ew kes e ku min navnîşana Kek Xelîl jê wergirtibû, yanî Kawa Nemir e. Ez hinekî bi derengî pê hisiyam ku Kawa ketiye hepsê. Li hepsa Midyadê bû, sê mehan tê de ma. Min jê re nameyek nivîsî. Roja şemiyê bû ne şaş bim, roja wan a îznê, rojekê telefona min lê ket, min got, elo, deng got, İnan Eroğlu, ji min we ye qey ji derek resmî filan li min digerin, loma min got, evet benim, dengê hember got, "lawo çi eveti çi eveti, ez im ez, Kawa". A ha! Ez şoq bûm tabî. Ez ne li benda vê telefonê bûm. Li ser telofonê jî em peyivîn. Gava ji hepsê jî derket, min jê re got, xwezî tu dîsa têkevî hepsê da ku dîsa ji te re nameyan binivîsim. Ev espriya meseleyê ye tabî. Lê ji espriyê jî tê famkirin ku aliyê herî xweş ê hepsê jî tenê nameşandina ji hev re ye. Demek dirêj e kesên li derve ji hev re nameyan nanivîsin û cidî nagirin. Lê ji ber ku bi xêra vê blogê em hema hema her roj ji hev re dinivîsin, belkî kurdînûsên me jî hinek ji xwe re baqil bibin û ji hev re nameyan binivîsin. Kesê sêyem jî Selamî Esen bû. Selamî li hepsa Sêrtê girtî bû û axir demek kurt piştî nameya min ji hepsê derket. Lê Omero, difikirim heke tu têkevî hepsê, wer xuya ye ez ê ji te re nameyan nenivîsim. Tu çi dikî bike, lê nekeve hepsê.
Kitêba Martin van Bruinessen a bi navê Şeyh, Ağa, Devlet li ber qedandinê ye. Li wir bûyereke li ser terîqetan gelek bala min kişand û keniyam. Di dîroka kurdan de heta niha du kes wek mehdî hatine îlankirin. Şêx Evdilselamê Barzanî yê Yekem ku di dema Şêx Ubeydilahê Nehrî de jiyaye û reqîbê wî yê polîtîk e, ji aliyê murîdên xwe ve wek mehdî tê îlankirin û qebûlkirin. Murîd û hevalbendên wî jê daxwaz dikin ku Stenbolê fetih bike, lê şêx vê daxwaza wan paş ve vedigerîne. Li ser vê murîdên wî gelek hêrs dibin û têra dilê wî lê dixin. Murîdên wî xeyal û hêvîşikestî dibin, ji bo ku îspat bikin ka bi rastî mehdî ye an na, dibêjin em ê wî ji pencereyê biavêjin hela difire an na, li gor vê dê diyar bibe ka mehdî ye an na. Tê bêjî çi dibe? Wî ji pencereyê diavêjin û rebenê şêx dimire. Lê kurê wî Şêx Mihemed berevajî bavê xwe, xwe wek mehdî nade îlankirin û jiyaneke mutevazî dijî. Dibe peyrewê Şêx Ubeydilah û jê îcazetê werdigire. Tevî vê murîdên bavê wî wî jî wek mehdî qebûl dikin.
Bruinessen gelek agahiyên balkêş li ser terîqetan dide. Di cihekî de ez dîsa keniyam. Gelek sal berê tê ku agahiyan li ser terîqeta Qadiriyan berhev bike. Ev terîqet berevajî terîqeta Neqşîbendî, di ayînên xwe de gelekî hişk e. Gava tên vecdê û bi cizbê dikevin, şîşan di xwe radikin, kêran li xwe dixin, camên hûrkirî dixwin û hwd. Li gor çavdêriyên Bruinessen bi rastî jî tiştek bi wan nayê, çawa ku şêxê wan tifa xwe bi ser birîna wan dixe rihet dibin. Îcar Bruinessen dibêje, piştî ayîneke wan, hatin cem min û xwestin tesîra wan li ser min bibînin û xwestin min bikin misilman û heta hewl dan ku min sinet bikin lê bi zor ji vê xilas bûm. Çawa bû? Komîk e ne wisa? Ez bawer im li cem we jî ev terîqet hene. Müslüm Yücel di Kürtlerde Ölüm ve İntihar de qala vê terîqetê dike ne şaş bim.
Îro ji min ew qas pismam. Mistefa Dogan duh di tweeta xwe de gotibû, dê têkçûyiyê herî bi îhtişam ê sedsala me OFB be. Tiştek wisa heye?
Bi xatirik.
Înanolo
